چهل خونه
سرخس زینتی (فرن) دارای ۳۰ گونه مختلف از سرخس ها بوده که به سرعت به وسیلها ستولون توسعه می یابند. برخی از سرخس ها بومی نواحی استوایی و برخی دیگر بومی مناطق معتدل می باشند. سرخس گیاهی همیشه سبز است. هم به صورت گلدانی، هم به صورت آویزی استفاده می شود.
این گیاه به ۱۰۰۰ لوکس نور، حرارت ۲۵ درجه سانتی گراد، آبیاری متوسط تا زیاد، رطوبت هوای ۷۰-۹۰ درصد و خاک قلیایی احتیاج دارد. در شرایط نور کمتر هم به رشد خود ادامه می دهد.
سرخس را می توان به چهار روش افزایش داد:
روش اول: زمانی که گیاه ساقه های رونده ریشه زا تولید می‌کند. در صورت تماس انتهای ساقه ها با خاک گیاهان کوچک به وجود می آیند که پس از ریشه دار شدن، با جدا کردن و پرورش آنها می توان گیاهان جدیدی تولید کرد. این روش زمانی که گیاه در طول بهار و تابستان فعال است عملی خواهد بود. برای این روش از گلدان های نشایی ۸ که با مخلوط خاکی ویژه بذر یا قلمه پر شده است استفاده کنید. خاک را به اندازه کافی مرطوب کنید. انتهای ساقه های رونده یا استولون ها را در این بستر قرار دهید و دمای محیط را در ۱۸ تا ۲۰ درجه سانتی گراد نگاه دارید.
روش دوم: استفاده از هاگ های به وجود آمده در سطح زیرین برگ ها است. هاگ ها را روی یک صفحه کاغذ سفید جمع آوری کنید و در سینی نشا که با مخلوط خاکی بذر و قلمه پر شده است، به شکل پراکنده روی سطح خاک بکارید. گلدان یا سینی بذر را با کیسه پلاستیکی شفاف بپوشانید و در دمای ۱۲ درجه سانتی گراد نگاه دارید. زمانی که سرخس های جوان تقریباً ۲/۵ سانتی متر شدند، آنها را بیرون آورده و هر یک را در سطل ۴ بکارید و زمانی که بزرگ تر شدند گلدان ها را نیز بزرگ تر کنید.
روش سوم: تقسیم بوته
روش چهارم: روش تجاری افزایش سرخس زینتی، کشت بافت می باشد.
منبع: کتاب “تولید و پرورش گیاهان زینتی، سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی”
